عصر جمعه

فیلم‌های خوب رو باید دید. مثلا فیلم‌هایی به بازیگری جیم کری، فیلم‌هایی به فیلم‌نامه نویسی چارلی کافمن و یا ... . 

چقدر با دیدن فیلم‌های جیم کری حالم دگرگون و خوب شده تا به امروز.  فیلمی مثل eternal sunshine of the spotless mind اش که فوق‌العاده است و من خیلی زیاد با اون گریه کردم با اینکه اون‌چنان غم‌انگیز نیست و فیلمی علمی‌ـه به شدت پیشنهاد میکنم تماشا کنید و قدرت خاطرات را درک کنید و یا فیلم The Truman show اش رو که عصر امروز دیدم و دوستش داشتم و عاشق سکانس‌های نابش شدم. این فیلم رو ببینید و من بهتون میگم که «کریستف» همیشه یک شخص دیگه نیست که ما رو به جبر وادار به نوعی از تفکر و زندگی بکنه  بلکه گاهی اون خود «ما»ییم.

تصویر صحنه‌ای از دقایق پایانی فیلم The Truman show ست.